روز میلاد امام حسن عسکری (ع) چه روزی است؟
امام حسن عسکری (ع) در سال ۲۳۲ هجری در روز هشتم ماه ربیع‌الثانی در مدینه چشم به جهان گشود. پدر آن حضرت، امام بزرگوار حضرت هادی (ع) و مادر والاگهرش سوسن، سلیل یا حدیثه نام داشت که زنی لایق و صاحب فضیلت و در پرورش فرزند، نهایت مراقبت را داشت، تا حجّت حق را آنچنان که شایسته است، پرورش دهد.
«عسکری» به چه معناست؟
هنوز چند سالی از عمر مبارکش نمی‌گذشت که به همراه پدر بزرگوارش امام هادی (ع)، از مدینه به سامرا تبعید شد و در مرکز عسکر (لشکرگاه) تحت نظارت مأموران خلیفه ساکن شد. آن حضرت و پدر بزرگوارشان، به مناسبت این که در محل استقرار لشکریان حکومت ناگزیر به سکونت شده بودند، عسکریین (ع) (= دو عسکری) لقب یافته‌اند.
امامت امام حسن عسکری (ع)
آنچه از صفات بزرگ و فضائل که لازمه‌ی امامت است در آن حضرت جمع بود؛ یعنی: در علم، زهد، کامل بودن در عقل و خرد، عصمت، شجاعت، کرم و بزرگواری، از تمام مردم زمان خود برتر بود و علاوه بر نصوص که از پیامبر (ص) و امامان گذشته درباره‌ی امامت آن حضرت وارد شده بود، حضرت امام هادی (ع) نیز تصریح به امامت آن جناب فرمودند و در روایتی که مرحوم شیخ مفید در کتاب گرانقدر «ارشاد» نقل کرده است، حضرت امام هادی (ع)، چهار ماه قبل از شهادت، امام عسکری (ع) را وصیّ خود قرار داد و به امامت آن حضرت تصریح کرده و گروهی از دوستان و شیعیان را بر این امر گواه گرفت. آن حضرت در میان مردم و بزرگان، و حتی افراد مخالف، از احترام خاصی برخوردار بود؛ به حدّی که حتی ناخواسته، آن حضرت را احترام می‌کردند.
اخلاق امام حسن عسکری (ع)
آن بزرگوار، همانند پدران گرامی خویش، از چنان اخلاق و رفتار والایی برخوردار بود که دشمنان نیز تحت تأثیر اخلاق ایشان قرار می‌گرفتند؛ به عنوان مثال، آن حضرت را به زندانبانی به نام علی‌بن‌اوتاش سپردند. این شخص به شدّت با خاندان پیامبر (ص) دشمنی می‌ورزید و با آل ابی‌طالب (ع) با شدّت و خشونت رفتار می‌کرد. وقتی آن حضرت را به زندان او فرستادند، بیش از یک روز نگذشته بود که آنچنان در مقابل امام (ع) تواضع می‌کرد که گونه بر خاک می‌گذاشت و سر به زیر انداخته، به آن بزرگوار نگاه نمی‌کرد، و هنگامی که آن حضرت از زندان او بیرون رفت، این شخص از بهترین شیعیان شده بود، و این به واسطه‌ی جلالت و مهابت و اخلاق امام عسکری (ع) بود.
