تفسیر کهیعص
سعدبن عبدالله قمی می گوید : پس از آنکه در مناظره با بعضی از ناصبی ها دچار مشکل شدم ، حدود چهل پرسش را نوشتم و رفتم که از عالِم شهر ، احمد بن اسحاق بپرسم . گفتند که او به سفر برای ملاقات با امام حسن عسگری(ع) رفته است .
من هم به دنبالش رفتم و در راه به او رسیدم . با هم به محضر امام حسن عسگری(ع) مشرف شدیم . احمد بن اسحاق کیسه ای از وجوهات آورده بود که تقدیم کند . امام حسن عسگری(ع) فرمود : تحویل پسرم مهدی بده .
امام زمان(عج) که کودکی روی زانوی پدر بود ، یک به یک اسامی را گفت و حرام ها و حلال ها را جدا کرد . اما احمد بن اسحاق حواله مختصر یک پیرزن را در محل اقامت جا گذاشته و فراموش کرده بود که بیاورد و حضرت مهدی(عج) به یادش آورد .
احمد بن اسحاق رفت تا آن بسته را بیاورد . در این فاصله امام حسن عسگری(ع) فرمود : ای سعد ! چه شد که به حضور ما آمدی ؟ گفتم : احمد بن اسحاق تشویقم کرد که می توانم به زیارت شما بیایم . آن حضرت فرمود : پس آن مسئله ای را که می خواستی بپرسی چه شد ؟ عرض کردم : آری ! هنوز هم می خواهم بپرسم .
حضرت فرمود : از پسرم بپرس . و اشاره کرد به حضرت مهدی(عج) .
حضرت مهدی(عج) فرمود : سل عمّا بدالک منها ؛ هر آنچه در ذهن داری بپرس .
سعد بن عبدالله قمی می گوید : سؤالات زیادی پرسیدم . یکی از آنها این بود که عرض کردم : یابن رسول الله(ص) از تفسیر کلمه «کهیعص» برایم بگو !
حضرت مهدی(عج) فرمود: این حروف از خبرهای غیبی هستند که خداوند آنها را به اطلاع بنده اش حضرت زکریا (ع) رساند و سپس داستان آن را برای حضرت محمد (ص) نقل کرد . جریانش این گونه بوده است که حضرت زکریا(ع) از خداوند خواست تا اسم های پنج تن را به او بیاموزد . جبرئیل نازل شد و اسم های پنج تن را برایش آورد و گفت : «آنان عبارتند از : حضرت محمد(ص) ، حضرت علی(ع) ، حضرت فاطمه(س) ، امام حسن (ع) و امام حسین (ع)»و با این نامها ، غم و غصه اش از بین می رفت و اندوهش به خوشی تبدیل می گشت . اما وقتی به نام مبارک امام حسین(ع) می رسید ، اشک در چشمانش حلقه می زد و نفس هایش به شماره می افتاد . روزی عرض کرد : پروردگارا ! مرا چه می شود که وقتی نام چهار نفر اول از پنج تن را می برم با نام آنها آرامش خاطر پیدا می کنم و اندوهم برطرف می گردد ، اما وقتی نام امام حسین(ع) را بر زبان جاری می کنم ، اشکم جاری می شود و آه از جگرم بلند می شود ؟
خداوند داستان امام حسین(ع) را برای زکریا نقل کرد و فرمود : «کهیعص» سپس «کاف» ، علامت اختصاری نام کربلاست و «هاء»علامت شهادت خاندان امام حسین(ع) است و «یاء» علامت نام یزید است همان کسی که این ستم را بر امام حسین(ع) روا داشت و «عین» علامت عطش و تشنگی امام حسین(ع) در روز عاشورا است و «صاد» علامت صبر و بردباری امام حسین(ع) است .
برگرفته از کتاب کمال الدین و تمام النعمه ، ص ۲۰۱
