روزی که رسول خدا (ص) به نبوت مبعوث شد، فرمان هدایت و سعادت انسان‌ها را در کف داشت. در پهنه غدیر، نیز در جمع حاجیان برگشته از زیارت خانه که به خطبه‌خوانی پرداخت، باز در اندیشه نجات امّت و تضمین سعادت آنان بود.
این است که «غدیر» را حلقه میانیرسالت و امامتمی‌شناسیم و ولایت را تداوم نبوتمی‌دانیم.
«غدیر»، هنوز هم چشمه‌ای لبریز از هدایت‌ها و کرامت‌هاست و دریایی مواج از آب حیات و باور و بصیرت، تا در کویر حیرت وهامون ضلالت، کام جان‌ها را سیراب سازد و هادی اندیشه‌ها گردد.
غدیر، یک “کتاب مبین” است، سندی برای تداوم خط رسالت درجلوه امامت و صراطی مستقیم که به سنت پیامبر خدا (ص) منتهی می‌شود.
امتی که پاسدار غدیر باشد، عاشوراهای مظلومیت و کربلاهای خون و شهادت را شاهد نخواهد بود و ولایت در محاق غربت و تنهایی نخواهد ماند.
رسول خدا(ص) می‌خواست دست “امت” را در دست “امام” بگذارد، تا نه گمراه شوند و نه سرگردان، نه تشنه بمانند و نه در دام نفس بیفتند.
این بود که منشور بلند و جاودانه “خطبه غدیر” را سرود و به گوش تاریخ سپرد.
اینک ماییم و غدیر، ارج نهادن به فضیلت های متبلور در وجود صاحب ذوالفقار و ساقی کوثر است. بها دادن به غدیر، ادای احترام به تکمیل دین و اتمام نعمت است.
کاشتن بذر ولایت در جان‌هاست. نشان دادن خورشید به گرفتاران در ظلمت‌هاست.
غدیر، روز بشریت و روز “انسان” است، عید پیمان و میثاق وعهد است.
عید گرفتن غدیر، ارج نهادن به کرامت انسان است، چرا که غدیر، عید عدالت و رهبری، عید کمال‌طلبی و حق‌جویی، عید شعله‌افکنی براندیشه ها و امیدآفرینی در دل‌هاست.
عید غدیر در قرآن: وقتی پیامبر(ص) در روز پنجشنبه، هجدهم ماه ذیحجه به غدیر خم رسیدند، جبرئیل بر حضرتش نازل شد و آیه ۶۷ سوره مائده را در مورد نصب امیرالمومنین علی (ع) خواند:
«ای پیامبر! آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، اگر انجام ندادی، رسالت او را ابلاغ نکردی و خداوند تو را از مردمان حفظ خواهد کرد.»
همچنین پس از سخنان پیامبر هنوز مردم متفرق نشده بودند که جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد:
«امروز دین شما را کامل ساخته و نعمتم را بر شما تمام کردم و به این که دین شما دین اسلام باشد، راضی شدم». (سوره مائده، آیه ۳) (۱).
دو چشمه‌ای که یادگار پیامبر (ص) و میراث ماندگار آن رسول خاتم تا دامنه قیامت است و خود او، پیروان و متمسکان به این دو را که نام “ثقلین” بر آنها نهاده است، ارج نهاده و سلامتشان را از “ضلالت”، تضمین کرده است.
آری….آری، حرف وپیغام «غدیر» این است:
«آب را از سرچشمه باید خورد، میوه را از شاخه باید چید، چهره را بی پرده باید دید».
